‘Ik groei vanzelf ergens naar toe. Met de tijd’
‘Wie maakt het perfecte plaatje van Dedemsvaart’ luidde vorige maand de oproep aan de lezers van INDedemsvaart.nl. De 38-jarige Linda Regeling besloot op de valreep haar aquarellen van Dedemsvaartse bezienswaardigheden in te sturen. Ze wist hiermee de jury te verrassen en won de felbegeerde lunch bij Brasserie De Corner. ‘We hebben gesmuld’, glundert ze. En dat terwijl ze haar werk eigenlijk instuurde ter promotie van dorp. Niet persé om te winnen. Ze verkoopt haar aquarellen namelijk ook als ansichtkaarten van Dedemsvaart. Maar wie is Linda Regeling eigenlijk en waarom is haar talent zo lang verborgen gebleven?
‘Ik geloof niet dat ik zoveel te vertellen heb’, mailde de Dedemsvaartse heel bescheiden voorafgaand aan het interview. Het is meteen ook het antwoord op de vraag, waarom ze nog niet is ontdekt. Bescheidenheid siert de mens en bij Linda is dat zeker het geval.
‘Iets van mezelf in mijn werk in laten terugkomen’
Ze is geboren en getogen in Dedemsvaart en tekent en schildert eigenlijk al haar hele leven lang, zij het de ene levensfase wat intensiever dan de andere. Soms heeft ze even een zetje nodig om weer aan de slag te gaan. ‘Dan schilder ik weer een tijd en soms ook helemaal niet. Maar wel als hobby.’ En dat wil ze, met een uitzondering daargelaten, voorlopig ook graag zo houden. Ik wil die druk van een opdracht niet voelen, me juist helemaal terugtrekken in mijn eigen wereld. Mijn eigen zone. Alleen dan kan ik echt iets van mezelf in mijn werk laten terugkomen.’
Linda laat zich inspireren door dat wat ze ziet. Soms is dat simpelweg een ijsje of een veer en vaak zijn dat de boeketten plukbloemen, waarmee ze haar huis opfleurt. Heel af en toe laat ze zich verleiden om ter plekke haar pencelen te pakken en gewoon te beginnen. ‘Maar dan moet ik daar ook wel echt de rust voor voelen. Dat lukt bijvoorbeeld in het huisje van mijn ouders in Frankrijk, ver weg van alle beslommeringen. Maar meestal maak ik foto’s van mijn objecten zodat ik kan schilderen op de momenten dat ik de rust ook hier thuis vind.’
Het liep niet meteen storm, maar de eerste stap was gezet
Onder het mom van ‘niet geschoten is altijd mis’ besloot ze vier jaar geleden haar aquarellen op kaartjes te laten drukken en te verkopen in de IJhallen in Amsterdam, in een kraam, die ze met haar zussen deelde. Later probeerde ze het nogmaals tijdens een markt in Ommen. Het liep weliswaar niet meteen storm, maar de eerste stap was gezet. En het smaakte naar meer.
Toen in tijden van corona veel mensen elkaar niet konden bezoeken en kaartjes als zoete broodjes over de toonbank gingen, bood Linda haar kaartjes aan in Jouw Marktkraam. Het was die bewuste periode, dat ze begon met het fotograferen van opvallende objecten. Om ze vervolgens na te schilderen. ‘Niet allemaal uit de losse pols hoor. Soms maakte ik er een print van en tekende ik eerst de contouren. Pas daarna begon ik te schilderen. Daardoor kan ik veel nauwkeuriger werken, leg ik accenten en lijkt het levensecht. Mijn bloemenaquarellen verfijn ik eveneens. Door het kleurencontrast te vergroten met behulp van photoshop. Dat geeft een toegevoegde waarde, de combinatie van verschillende technieken.’
Karakteristieke bezienswaardigheden Dedemsvaart
Geboeid door zoveel authenticiteit in haar eigen geboortedorp, schilderde Linda tijdens de lockdown voornamelijk karakteristieke bezienswaardigheden in Dedemsvaart. Gebouwen en kunstwerken. Zoals bijvoorbeeld het voormalig gemeentehuis van Avereest, ’t Olde Postkantoor, de voormalige Markthal, waar haar zoontje van 10 op de originele tekening het logo van DA aan toe mocht voegen, het konijn en de diamant op de Kotermeerstal en het Kalkoventerrein. De Tuinen van Mien Ruys staan nog op haar lijstje. ‘Ik ben daar ooit als kind eens geweest en wil daar heel graag nog eens kijken, maar dan wil ik wel iets schilderen, waaraan de Tuinen herkenbaar zijn. Zodat ik het aan mijn Dedemsvaartse serie kan toevoegen.’
‘Ik geniet als anonieme toeschouwer’
Een deel van de serie voorzag ze van ‘Groeten uit Dedemsvaart’ en prijkt in het kaartenrek bij de entree van Jouw Marktkraam. Van de mensen die weten dat zij de kleine kunstwerkjes heeft gemaakt, krijgt ze lovende reacties. ‘Maar de meesten weten het niet hoor’, lacht ze. ‘Ik vind het vooral leuk om mensen blij te maken met iets, waar ik zelf ook heel veel plezier aan heb beleefd. En zij maken er ook weer iemand blij mee. Ik geniet dan als anonieme toeschouwer.’ Ze realiseert zich ook dat ze met haar verhaal uit haar eigen schaduw stapt. ‘Ik ontkom er nu niet meer aan hè?’, schaterlacht ze. ‘Dit was niet helemaal de bedoeling.’
Stiekem is ze best een beetje trots dat haar werk wordt opgemerkt. ‘Ik voel me vaak onzeker over mijn werk. Het duurt soms echt een tijd, voordat ik daadwerkelijk iets op papier krijg. Ik denk dan: zie je wel, ik kan het niet. Maar achteraf ben ik toch vaak wel heel tevreden. Wat een raar proces eigenlijk hè?’
Fijn om van betekenis te kunnen zijn
Nadat ze na de havo een jaar op eigen benen leerde te staan op Highschool in Amerika, wilde ze, eenmaal terug op Nederlandse bodem, naar de kunstacademie. De vrijheid die ze daar kreeg en de pieken, maar ook de dalen in de beoordeling van haar werk, bleken niet bij haar te passen. Na twee jaar maakte ze de overstap naar het mbo. De opleiding Kunst, Media en Design op het Deltion College was daarentegen op haar lijf geschreven. Dat leverde Linda haar huidige baan bij IDD in Zwolle op, een reclamebureau dat mensen en merken in beweging zet en van betekenis laat zijn vanuit identiteit. ‘Ik heb het daar ontzettend naar mijn zin, een heel warm bedrijf. We werken voor non-profitorganisaties, zoals bijvoorbeeld goede doelen. Net als met mijn schilderwerk, vind ik fijn om van betekenis te kunnen zijn. Ik zit daar echt op mijn plek.’
‘De paardenbloem fascineert me ’
Van haar werkgever kreeg ze het verzoek een aquarel van bloemen te schilderen voor een klant. ‘Die druk kon ik aan’, lacht ze. Desondanks wil ze voorlopig nog in de luwte blijven. ‘Natuurlijk ben ik me wel aan het oriënteren. Maar de tijd is nog niet rijp. Op Instagram deel ik mijn werk via @lin.da.ndalion. Je weet wel, van de paardenbloem. Die bloem fascineert me, evenals de symboliek erachter. ‘Ik verwonder me over de verschillende fases die deze bloem doormaakt. Hoe de bloem begint en eindigt, de blaasbloem, die elke keer veertjes moet loslaten, en het onsamenhangende dat toch één geheel vormt. Ik heb er een aquarel van gemaakt en op een visitekaartje laten drukken. Dat dan weer wel. Ik groei in mijn werk vanzelf ergens naar toe. Met de tijd.’
Wil je op de hoogte blijven van de creaties van Linda? Volg haar dan op Instagram via @lin.da.ndalion
