‘Iedereen is hier heel gemoedelijk. Heel anders dan waar ik vandaan kom.’

Soms ligt ze urenlang in het gras om de pyjamazweefvlieg in beeld te vangen. De mooiste foto die ze ooit maakte was van een vlinder die ze tijdens een bezoek aan de Orchideeën Hoeve vastlegde op camera. Nog niet heel veel mensen in Dedemsvaart kennen de 34-jarige fotografe Tosca Dekker, omdat ze nog maar net hier naartoe is verhuisd. Maar als het aan Tosca ligt, komt daar snel verandering in. Vanaf het moment dat ze neerstreek aan de Langewijk startte ze haar eigen Facebook community en daagt ze de inwoners uit mooie plaatjes van het dorp te delen in de groep ‘Fotografie Dedemsvaart’.

Dat betekent overigens niet dat ze zich alleen maar bezighoudt met natuurfotografie. Integendeel. Haar andere specialiteiten zijn portretfotografie en familie- en baby-fotoshoots. ‘Mijn dochter en zoon van 4 en 5 weten er alles van’, lacht ze. ‘Ik heb al heel wat fotomateriaal verzameld in de loop der jaren. Zij hebben niet altijd zin meer om model te staan. Kinderen kun je ook het beste zoveel mogelijk spelenderwijs proberen vast te leggen. Vangen in het moment. Spontaan. Terwijl ze in de tuin onder de sproeier doorrennen bijvoorbeeld. Dat levert de mooiste plaatjes op.’

Flexibel
Het is nog maar sinds kort, dat ze besloot zich volledig te gaan richten op fotografie. ‘We komen uit Zeewolde. Mijn mans familie woont hier en hij is hier geboren. In Zeewolde werkte ik bij de Praxis en deed ik fotografie ernaast. De kinderen gingen dan naar de opvang. Toen we besloten te gaan verhuizen, is ook het plan ontstaan om volledig voor mezelf te beginnen. Om meer thuis te kunnen zijn en toch ook flexibel met mijn tijd om te kunnen gaan. Ik kan dan zoveel mogelijk onder schooltijd en in de avonduren aan het werk.’

Al van jongs af aan legt Tosca veel momenten vast op de gevoelige plaat. ‘Eigenlijk komt dat door mijn vader. Ik herinner me dat hij altijd in de klas kwam filmen met zijn videocamera. Ik was toen zelf nog maar 4 of 5 jaar. Later schafte hij een spiegelreflexcamera aan. Ik vond dat altijd heel interessant. Zelf liep ik ook al op jonge leeftijd rond met een compact camera. Die moest om de twee jaar worden vervangen, dus dat zegt genoeg’, lacht ze.

Levenslessen
Toch koos ze na het voortgezet onderwijs niet meteen voor fotografie. ‘Ik wilde met kinderen werken, maar ik kwam ook tot de ontdekking dat die eeuwige routine, dag in dag uit, uiteindelijk niets voor mij was. Vervolgens maakte ik de overstap naar de opleiding hospitality en mocht ik een half jaar op stage bij een recreatiepark in het Amerikaanse Orlando. Die kans heb ik met beide handen gegrepen. Ik kijk er heel positief op terug, maar toen ik er middenin zat, had ik heimwee. Ik ben blijkbaar toch niet zo avontuurlijk aangelegd. Dat weet ik nu.’

Alle levenslessen, die ze aan de andere kant van de oceaan leerde, nam ze mee terug naar huis en ze besefte meer dan ooit dat haar plek thuis was, de plek waar ze was opgegroeid. Zelfstandig als ze inmiddels was, besloot ze na haar opleiding aan de slag te gaan bij de Formido. Daar kwam ze terecht in een gouden team, waar ze jarenlang met veel plezier werkte, ook nadat het Praxis werd. Tot het moment van de verhuizing. Waarmee ze uiteindelijk toch veel minder moeite bleek te hebben dan ze aanvankelijk dacht.

‘Natuurlijk heb ik er wel even over moeten nadenken. Maar ik bedacht me ook, dat als we wat wilden, we het nu moesten doen. De kinderen zijn nog jong en hebben nog geen grote vriendenkring die ze achterlaten. Bovendien woont hier de familie van mijn man.’

Zwartwitfotografie
Tosca zag de verhuizing bovendien als dé kans om zich helemaal te gaan richten op fotografie. ‘In Zeewolde had ik al de nodige naamsbekendheid opgebouwd. Voornamelijk dankzij mond-op-mond-reclame en omdat ik een keer een fotoshoot heb weggegeven. Zo rolde ik eigenlijk van de ene opdracht in de andere. Dat moet ik hier allemaal nog gaan waarmaken. Ik ben van plan om mooie werken te gaan delen op social media en mijn flyers en visitekaartjes liggen klaar voor verspreiding. In de Facebook community deel ik mijn passie met andere liefhebbers van fotografie. Ik heb echt al een paar hele gave foto’s toegestuurd gekregen. Iedereen heeft daarin weer z’n eigen specialiteit en eigen smaak. Dat maakt het ook zo boeiend.’

‘Zelf ben ik groot liefhebber van zwartwitfotografie. Het contrast dat ontstaat, de compositie die ik soms in kleur niet kan vinden en dan opeens, als ik het naar zwartwit verander, is het er opeens. Ik verwonder me er soms echt over. Verder houd ik het meest van pure fotografie. Zonder al te veel bewerkingen. Oneffenheden mogen er zijn. Dat maakt ons puur, gewoon wie we zijn.’
Tosca kijkt er naar uit om in Dedemsvaart als fotografe aan de slag te gaan, ook al heeft ze nu nog geen idee hoe groot het aanbod in het dorp al is. Desondanks heeft ze vertrouwen dat het goed komt.

Tuinen van Mien Ruys
Ze is zichtbaar blij met haar nieuwe woonomgeving aan de Langewijk in Dedemsvaart. ‘Een heerlijke plek met veel oude, vooral karakteristieke huizen. Daar hou ik van. Ook in dat straatje, de Van Haeringenstraat toch?’, vraagt ze, terwijl ze wijst. ‘Ik ben er wel eens doorheen gelopen tijdens Koningsdag, als we op bezoek waren. Wat een leuke huizen staan daar. De Dedemsvaria-feestweek ken ik ook. Gezellig! En ik kan niet wachten om in de Tuinen van Mien Ruys te gaan fotograferen. Zo’n parel en zo dichtbij!’

‘Iedereen groet ons’

‘Voor mijn man is het helemaal thuiskomen. Even op de fiets naar zijn zus. Dat kan nu gewoon. Als ik op maandagavond met mijn schoonzus ga wandelen, groet iedereen ons. Iedereen is hier heel gemoedelijk. Heel anders, dan waar ik vandaan kom.’ Als je hier een biertje omver stoot, krijg je gewoon een nieuwe. Je hoeft het niet eens te betalen. Dat is in het westen wel anders. Daar is het lontje iets korter. Ja, ik kan hier wel wennen.’

Nieuwsgierig geworden naar het werk van Tosca? Neem dan eens een kijkje op haar website www.toscafotografie.com.