‘Ik wil kinderen leren trots te zijn op hun eigen veren’

Plezier, talent, groei, kracht, trots, samen…Het is een greep uit de doelen, die Daniëlle van Meenen beoogt als ze in haar kinderpraktijk Veerkracht aan de slag gaat met kinderen, die het om welke reden dan ook nodig hebben om wat steviger in hun schoenen te staan. Met behulp van verschillende werkvormen en mindset-coaching, laat ze kinderen weer trots zijn op hun eigen veren.

Terwijl de zeven maand oude spaniël vrolijk om haar heen dartelt en haar dochtertje Esmé van drie nog ligt te slapen, vertelt de 37-jarige Dedemsvaartse kindercoach aan de keukentafel enthousiast over het ontstaan van haar praktijk. Een stille wens die tijdens de pandemie in een stroomversnelling kwam. ‘Het was nu of nooit’.

‘Ik wilde me heel graag verder ontwikkelen’

Terwijl ze al jaren voor de klas stond op een school in Zoetermeer, in voornamelijk de bovenbouwgroepen, begon het zo’n acht jaar geleden te kriebelen. Ze vroeg zich af welke mogelijkheden er nog allemaal meer waren in de wereld van het onderwijs. ‘Ik hou van leren en ik wilde me eigenlijk heel graag verder ontwikkelen. Toen ik op zoek ging, rolde daar de Master SEN uit, die zich richt op de extra onderwijsbehoeften en begeleiding van kinderen. Het sprak me aan en ik ben ervoor gegaan.’

Een kinderwens had ze ook, maar tot haar grote spijt, liet een zwangerschap op zich wachten. Des te meer reden om zich helemaal op haar studie te gaan focussen. Tot plotsklaps, geheel onverwacht, ze toch in verwachting bleek te zijn. ‘Ik ben de eerste avond van mijn tweede studiejaar bevallen van onze oudste dochter Eva’, lacht ze. Hoewel dat, toen ze eenmaal weer op de been was, flink aanpoten was, weerhield haar het prille geluk er niet van om toch haar Master Sen te gaan halen.

‘Kijken waarom een kind reageert zoals het reageert’

Toen ze op haar toenmalige school werd gevraagd om in te vallen voor de IB’er stond ze daar niet direct om te springen. ‘Voor mij stond de functie van IB’er gelijk aan lastige ouders en lastige gesprekken’, zegt ze eerlijkheidshalve. ‘Totdat ik het daadwerkelijk ging doen. Er ging een wereld voor me open. Er kwamen hele diverse hulpvragen van verschillende ouders en leerkrachten. Ouders gingen er vaak heel open in, wisten het soms ook even niet meer. Ik vond het heel fijn om hierin samen met hen op te trekken. Met hun kind in gesprek te gaan om te achterhalen wat er nu echt schuilde achter bepaald gedrag. Soms wordt een kind uit de klas gezet met een enorme driftbui. Mijn taak is om de oorzaak van deze heftige reactie te achterhalen, zodat het kind daarna ook zo snel mogelijk weer terug kan naar de les.’

Bij de mogelijkheid om een eigen praktijk te beginnen, had Daniëlle tot die tijd nog nooit stil gestaan. ‘Op een gegeven moment las ik in een magazine over een cursus over het opstarten van je eigen praktijk. Het zette me aan het denken. Dat kon dus gewoon. Ik had daar nooit bij stilgestaan. En ja, op dat moment ging er een vlammetje aan.’

Volop plannen

Dat vlammetje werd nog eens extra aangewakkerd toen ze de cursus daadwerkelijk ging volgen. Hoewel ze zich realiseerde dat de stap om zelf een praktijk te starten misschien nog wat te vroeg was, maakte ze volop plannen. Tot het moment dat haar lijf haar terugfloot en haar leven een tijd lang een hele andere wending kreeg. ‘Ik had een hernia’, verzucht Daniëlle. Niet een klassieke hernia, maar eentje met veel andere complicaties. ‘Ik ben er toen een poosje uit geweest. In 2016 heb ik, ongeduldig als ik was, langzaamaan de draad weer opgepakt.’

Hoewel het een zware periode was, deed het haar ook beseffen, dat ze behoefte had aan meer rust. Rust, die ze altijd ervoer, zodra ze terug was op haar geboortegrond Dedemsvaart. Ook had ze de behoefte aan meer sociale contacten, die ze in haar toenmalige woonplaats Bleiswijk miste. ‘Bovendien bedacht ik, dat als ik ooit een eigen praktijk zou willen starten, ik hier meer grond voor mijn geld zou hebben. Mijn man is een westerling, maar ook hij voelde er wel voor.’

‘Terugkeer naar geboortegrond’

We hebben ons in eerste instantie breed georiënteerd. Dus ook in bijvoorbeeld Zwolle en Ommen rondgekeken. Ons niet meteen blindgestaard op Dedemsvaart.  Uiteindelijk hebben we dit mooie plekje aan de Holvastwerf gevonden en daar hebben we nog geen moment spijt van gehad. We hebben een hele gezellige buurt.’

Voor Danielle en haar gezin voelde de terugkeer naar haar geboortegrond niet zozeer als thuiskomen. ‘Meer als opnieuw beginnen. Na alle omzwervingen die ik vanaf mijn vertrek hier heb gemaakt, ga ik hier met mijn gezin de toekomst tegemoet.’

Ze kreeg na haar verhuizing vrij snel een baan in Zwolle als IB’er op een basisschool voor speciaal onderwijs. Toen ze zwanger raakte van haar tweede dochter en ze tijd had om alles eens rustig te overdenken, begon ze te twijfelen. ‘Ik was in mijn toenmalige werk vooral bezig met gedragsproblemen en dacht: is dit het nou? Maar ja, ooit heb ik geleerd dat je tijdens je zwangerschap geen belangrijke keuzes moet maken’, schatert ze. Die keuze maakte ze wel toen ze eenmaal was bevallen en in 2019 maakte ze de overstap naar basisschool De Cazemierschool in Oudleusen.

‘Wacht niet tot alles perfect is.’

De wens om ook een eigen praktijk te starten bleef sluimeren. De tijd leek er alleen nooit rijp voor. Toen de pandemie uitbrak en de wereld stil stond, leek het evenmin een geschikt moment. Danielle sprak zichzelf streng toe. ‘Daan, als je het nu niet doet, dan doe je het nooit! Wacht niet tot alles perfect is, want dat moment komt niet!’

Haar eigen oproep, gaf haar de moed om de sprong te wagen. Op een grote rol papier maakte ze een mindmap over zichzelf. Over wie ze is, waar ze voor staat, waar ze in gelooft, welke kennis ze in huis heeft en hoe ze ouders en kinderen kan helpen als ze vastlopen. Toen er ook nog een plekje vrij kwam in Gezondheidscentrum Rollepaal in Dedemsvaart werd Daniëlle’s droom heel snel werkelijkheid. Er moest een website komen, een naam bedacht, ze maakte in coronatijd een webinar ‘Je bibbers de baas’ over faalangst, kortom Daniëlle timmerde vanaf dat moment keihard aan de weg om zichzelf op de kaart te zetten. Met succes, want inmiddels heeft ze al flink wat naamsbekendheid opgebouwd.

‘Kinderen van nu leven in een veeleisende maatschappij’

‘Ik had mezelf twee jaar de tijd gegeven, om te ontdekken en bij te schaven. Inmiddels begeleid ik meerdere kinderen en zijn mijn uren nagenoeg altijd gevuld. Ik red het nu nog, maar als het zo doorgaat, dan moet ik echt gaan uitbreiden’, zegt ze trots. Voor Danielle dé bevestiging dat ze met haar praktijk voorziet in een behoefte. ‘De kinderen van nu leven in een veeleisende maatschappij. Er komt veel af op de jeugd. Dat alleen vereist al veel veerkracht. Ik zie het als mijn missie om kinderen te leren, dat wat er ook gebeurt, ze trots mogen zijn op zichzelf en dat ze hun veren mogen laten zien aan de rest van de wereld.’

Het beste van twee werelden

Daniëlle’s moeder overleed toen ze nog heel jong was. Daardoor stond ze al vroeg op eigen benen. Haar eigen veerkracht heeft haar gebracht waar ze nu staat. Ze is blij met alle progressie die ze heeft gemaakt. ‘Eigenlijk heb ik op dit moment het beste van twee werelden. Ik vind de dynamiek binnen de school heel erg leuk en tegelijkertijd vind ik het heel fijn dat ik mijn eigen koers kan varen binnen mijn praktijk.’

Wil je meer weten over Daniëlle van Meenen en haar kinderpraktijk Veerkracht? Kijk dan op haar website. Daar publiceert ze blogs en vertelt ze over haar aanbod.